Diederik-Wierenga

10 jaar geleden: Werd ik wakker in een ziekenhuis. Ik had een herseninfarct gehad. Vanaf toen had ik een voor- en na mijn herseninfarct. Mijn leven werd opeens anders dan ik mij voorgesteld had. Opnieuw leren eten en drinken en lopen. Elke dag weer iets nieuws leren. Nieuw want de Diederik van voor is er niet meer. Nu mijzelf vinden in mijn andere ik. Nieuwe ik is gewoon Diederik. De Diederik waar ik en jullie het mee moeten doen voor nog heel lang. Nah is ........ om te hebben maar het overheerst mij niet. Werd ik maar weer wakker en het was weg.... Dat is mijn ultieme wens.

Vandaag is de dag van de beroerte. De dag van de Hersenletsel waar helaas heel veel mensen te maken hebben. Niet alleen de getroffenen maar ook erg belangrijk zijn de betrokkenen, familie, vrienden, school, werk, enz. Deze groep personen moet je zeker niet vergeten ook zij worden plotseling geconfronteerd met wat een hersenletsel getroffene overkomt. Her leven van een getroffene is opeens verandert maar dat geld ook voor hun. 10 Jaar geleden ben ik getroffen door een cva waar ik hersenletsel aan overgehouden heb. Van binnen ben ik nog steeds dezelfde persoon maar aan de buitenkant ben ik wel veranderd. De manier waar ik tegen iets aankijk of de manier waarop ik het nu moet doen. Alles op de manier van voor mijn nah dat lukt meestal nu niet meer door te bewegen (sporten) kan ik nu veel meer dan in het begin. Dat betekent niet dat ik alles weer kan als voor eer, wel lukt mij weer om zelf veel te kunnen al is de manier waarop wel verandert. De dag van de beroerte beleef ik ie

Afgelopen dinsdag was het dan zover voor mij. Om 10.00 moest ik mij melden in het WZA (Wilhelmina Ziekenhuis Assen) bij de dagopname. Goed en vriendelijk werden we ontvangen nadat alles goed was uitgelegd kon ik mij gaan klaarmaken voor de operatie. Dmv een ruggenprik werd ik van onderen helemaal verdoofd en moest ik mij overgeven aan het verplegend personeel. Een andere keuze had ik ook niet maar ik voelde mij wel veilig in hun vertrouwde handen. De operatie was ook zo voorbij en via de recovery room, na het verorberd hebben van een lekker ijsje werd ik naar de dagopname terug gebracht. Daar werd ik goed verzorgd en was het wachten op het uitwerken van de verdoving. Als de verdoving weg was en ik had geplast dan mocht ik weer naar huis. Dat duurde helaas een heel stuk langer dan normaal het zou zijn. Ik vermoed dat door mijn cva dat niet helemaal meer functioneert hoe het voor mijn cva was daardoor pas tegen 19.00 naar huis. Maar gelukkig de volgende morgen was alles weer al

Hersenletsel wat doet het nu met Mij? Je hebt herseninfarct gehad kreeg ik op een zaterdagmorgen te horen. Oh dacht ik dat is niet zo mooi, maar buiten dat ik rechts weinig kon bewegen maar gelukkig wel kon praten en zelf ademen (met hulp) was mijn eerste gedacht nog wel dat ik na een aantal dagen weer beter was. Ik lag toch in het ziekenhuis dan komt het toch weer helemaal goed! De eerste weken in het ziekenhuis en daarna naar een revalidatiecentrum bevatte ik het nog niet helemaal. Op dat moment was ik alleen maar gericht op het weer beter worden en dan "gewoon"weer aan het werk gaan. Ik was alleen ik had geen gezin en dat maakte het enerzijds makkelijker voor mij om er mee om te gaan, gelijktijdig werd ik daardoor er ook veel minder mee geconfronteerd. Vanaf het moment dat ik begon te beseffen dat ik niet meer de Diederik zou worden als voor mijn infarct begon ik mij te richten op vooruit kijken. Niet meer achterom kijken wie en wat ik was maar vooruit