12 Jaar geleden heb ik een week flink kunnen rusten. Mijn strottenhoofd deed niet wat het behoorde te doen als ik moest slikken. Normaal sluit het strottenhoofd automatisch je luchtpijp af zodat wat je door slikt door de slokdarm gaat. Bij mij werkte dat dus niet wat mij bang maakte om te moeten slikken. Want als ik slikte ging dat verkeerd en kon dat slecht aflopen. Hierdoor had ik longontsteking, en door de angst durfde ik niet te gaan slapen. Bang dat ik niet meer wakker zou worden. Daarom besloten om mij in slaap te brengen. Na een week geslapen te hebben, en ik wakker werd op medium care voelde ik mij een stuk beter. De angst was grotendeels verdwenen, en durfde ik toen vooruit te kijken. Na 5 weken mocht ik naar het revalidatie centrum (Beatrixoord te Haren) om daar 3 maanden intern te revalideren. Ik heb het geluk gehad dat ik op een 1 persoon kamer mocht. Dat vond ik toen erg prettig, ik alleen en geen rekening met anderen te hoeven houden. Alleen zelf bepalen wat ik op tv wild
ICANIWILL Dat heb ik zelf niet bedacht. Zo denk ik meestal, ik kan het, ik wil het dus ga ik het doen. Door zo te blijven denken is het mij gelukt om weer te kunnen hardlopen. Niet zo snel als ik vroeger kon! Dat het mij weer lukt vind ik goed genoeg, ik kan er nu weer heerlijk van genieten. Meestal 5km als training, maar soms ook 10km en als ik mij goed voel een langere afstand. Na het hardlopen door het bos terug gewandeld door het bos. Genieten van de vogel geluiden, de zachte bries door de boomtoppen. Jammer genoeg verstoord door het harde geluid van crossmotoren die door het bos rijden. Ik weet het, het bos is voor iedereen, maar wel voor iedereen die respect voor al het leven in het bos.