Je hebt herseninfarct gehad kreeg ik op een zaterdagmorgen te horen.
Oh dacht ik dat is niet zo mooi, maar buiten dat ik rechts weinig kon bewegen maar gelukkig wel kon praten en zelf ademen (met hulp) was mijn eerste gedacht nog wel dat ik na een aantal dagen weer beter was.
Ik lag toch in het ziekenhuis dan komt het toch weer helemaal goed!
De eerste weken in het ziekenhuis en daarna naar een revalidatiecentrum bevatte ik het nog niet helemaal.
Op dat moment was ik alleen maar gericht op het weer beter worden en dan "gewoon"weer aan het werk gaan.
Ik was alleen ik had geen gezin en dat maakte het enerzijds makkelijker voor mij om er mee om te gaan, gelijktijdig werd ik daardoor er ook veel minder mee geconfronteerd.
Vanaf het moment dat ik begon te beseffen dat ik niet meer de Diederik zou worden als voor mijn infarct begon ik mij te richten op vooruit kijken.
Niet meer achterom kijken wie en wat ik was maar vooruit om een nieuwe andere Diederik te zoeken en hopelijk te vinden.
Dit is makkelijker gezegd dag gedaan mijn oude ik is er nog steeds de ervaringen die ik toen heb meegemaakt tot wat ik was geworden.
Plotseling wordt die lijn, ook wel levenslijn, abrupt onderbroken en zonder overleg en uitleg mag je verder gaan met je leven op een heel andere manier.
Sinds die tijd ben ik, en nog steeds, bezig om mij te vinden wat ik leuk vind om te doen maar nog belangrijker vinden wat ik nog kan.
Door te bewegen, sporten dmv fietsen, wandelen, hardlopen en nog veel meer, hoop ik mijn lichaam zoveel sterker te maken dat er weer van alles mij lukt en dat ik daar ook meer energie voor/van krijg.
Rouwperiode met nah, tenminste dat zegt men maar deze periode heb ik zelf niet echt bewust mee gemaakt.
Ik was alleen maar met mijn herstel bezig en het vinden naar andere nieuwe dingen/mogelijkheden voor mij.
Het moeilijkste van alles vind ik het uitleggen wat nah met mij doet en wat het voor mij betekend.
Voor iedereen is dat weer anders niemand is gelijk wat hersenletsel betreft.
De verschillende manieren hoe ik hersenletsel hebt opgelopen hoe hersenletsel bij ieder ander persoon uitpakt.
Er zijn dus geen richtlijnen of instructie boekjes en/of video's die mij konden helpen.
Alles moet ik zelf uitvinden en goed kijken en voelen hoe dat voor mij uitpakt.
Belemmert hersenletsel mij? Absoluut niet!
De beperkingen die ik aan mijn hersenletsel heb overgehouden mogen helaas mij soms graag tegenwerken.
Dat is voor mij een extra stimulans om een andere mogelijkheid te vinden om het alsnog te kunnen.
Ook door iets steeds weer te doen, blijven herhalen totdat er wel iets lukt.
Bij mij was het hardlopen, door het steeds te blijven proberen lukte het mij opeens.
Nu doe ik bijna niet anders.
Het begon met het fietsen op mijn easyrider driewiel fiets, deze fiets geeft mij vrijheid om zelf op stap te kunnen waar en wanneer ik maar wil.
Maar ook mijn uithoudings vermogen groeide daardoor wat leidde dat ik meer kon en ook meer durfde te doen.
Dat ik geen last van prikkels heb, geluiden, lichten etc., daar ben ik wel erg blij mee.
Mijn geheugen opslag werkt niet zo als ik het liever zelf had gewild maar ik moet het ermee doen.
Schrijven kan ik wel met rechts maar aangezien ik nooit netjes kon schrijven is op dat nu helaas ook niet veranderd het is nog steeds net zo "netjes" als toen.
Dat ik volledig arbeidsongeschikt ben verklaard dat knaagt nog erg vaak en veel aan mij.
Graag zou ik willen werken, weer ergens bij horen en nog belangrijker een sociale omgeving met collega's dat is wat ik het meest mis.
Hersenletsel hebben betekent ook vaak dat je alleen bent, ik ben niet eenzaam, maar ik sta vaak wel voor veel dingen er alleen voor.
Niet ik niemand heb maar alleen met mijn hersenletsel waar ik tegen problemen aanloop wat ik zelf moet gaan uitvinden om dit op te lossen.
Ik ben nog jong en ik mag hopelijk nog heel veel jaren genieten van het leven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten