De dag van de Hersenletsel waar helaas heel veel mensen te maken hebben.
Niet alleen de getroffenen maar ook erg belangrijk zijn de betrokkenen, familie, vrienden, school, werk, enz.
Deze groep personen moet je zeker niet vergeten ook zij worden plotseling geconfronteerd met wat een hersenletsel getroffene overkomt.
Her leven van een getroffene is opeens verandert maar dat geld ook voor hun.
10 Jaar geleden ben ik getroffen door een cva waar ik hersenletsel aan overgehouden heb.
Van binnen ben ik nog steeds dezelfde persoon maar aan de buitenkant ben ik wel veranderd.
De manier waar ik tegen iets aankijk of de manier waarop ik het nu moet doen.
Alles op de manier van voor mijn nah dat lukt meestal nu niet meer door te bewegen (sporten) kan ik nu veel meer dan in het begin.
Dat betekent niet dat ik alles weer kan als voor eer, wel lukt mij weer om zelf veel te kunnen al is de manier waarop wel verandert.
De dag van de beroerte beleef ik iedere dag weer niet dat ik elke dag negatief en gefrustreerd ben.
Elke dag probeer ik zo veel mogelijk te genieten door te sporten en alleen dat gene doen wat ik erg leuk vind om te doen.
Ik ben wie ik ben en daar kun je het mee doen.
Wat ik precies zou willen weet ik niet, door zoveel mogelijk te proberen komt er vanzelf wel iets voorbij wat ik erg leuk vind om te doen.
Deze dag hoop ik dat iedereen erbij stilstaat dat wat mij is overkomen dat ook bij hun kan gebeuren.
Plotseling en ongevraagd verandert het je hele leven, je dromen die je opdat moment hebt lijken in rook op te gaan.
Lijken zeg ik: nah betekent niet automatisch dat ook al je dromen weg zijn.
Ergens in de toekomst kan er misschien toch een droom toch uit komen.
Hersenletsel heb je ook niet alleen!
Dat hebben we samen, samen zijn wij sterker om elkaar te helpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten