Mijn strottenhoofd deed niet wat het behoorde te doen als ik moest slikken.
Normaal sluit het strottenhoofd automatisch je luchtpijp af zodat wat je door slikt door de slokdarm gaat.
Bij mij werkte dat dus niet wat mij bang maakte om te moeten slikken.
Want als ik slikte ging dat verkeerd en kon dat slecht aflopen.
Hierdoor had ik longontsteking, en door de angst durfde ik niet te gaan slapen. Bang dat ik niet meer wakker zou worden.
Daarom besloten om mij in slaap te brengen.
Na een week geslapen te hebben, en ik wakker werd op medium care voelde ik mij een stuk beter. De angst was grotendeels verdwenen, en durfde ik toen vooruit te kijken.
Na 5 weken mocht ik naar het revalidatie centrum (Beatrixoord te Haren) om daar 3 maanden intern te revalideren.
Dat vond ik toen erg prettig, ik alleen en geen rekening met anderen te hoeven houden.
Alleen zelf bepalen wat ik op tv wilde zien!
Liggend in een ambulance ben ik aangekomen vanuit het ziekenhuis. Zelfstandig lopend ben ik het revalidatie centrum uit gekomen.
Dat betekende niet dat de revalidatie klaar was, deze is nooit klaar!
De afgelopen 12 jaar heb ik gerevalideerd en dat doe ik nog steeds.
Revalidatie kun je gerust top sport noemen omdat dat zwaar is, zowel fysiek als mentaal moet je blijven trainen, je zelf oppeppen dat je verder wilt komen.
Achterom kijken doe ik wel, waar ik vandaan ben gekomen en waar ik nu ben en sta.
Het gaat er niet om wat ik niet meer kan, maar juist wat ik wel kan!
Nieuwe uitdagingen aangaan stimuleert mij het allermeest.
Het leven stopt niet, het neemt geen pauze, je moet doorgaan met leven.
Bij het ouder worden verandert ook alles om je heen, dat is bij NAH niet anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten