@hersenstichting 12 jaar na mijn herseninfarct

Mei 2009 nu 12 jaar geleden veranderde mijn leven plotseling.
Opeens kon ik bijna niets meer en was aan bed gekluisterd.
Het ziekenhuis en daarna revalidatie oord hebben mij weer goed op weg geholpen dat ik uiteindelijk mij zelf thuis alleen kon redden.
Daarna begon eigenlijk mijn nieuwe leven!
Een leven wat ik mij echt niet had kunnen voorstellen of beter gezegd ik had nooit kunnen bedenken dat mij dit zou overkomen.
Met vallen en opstaan oftewel lerend van wat goed gaat maar zeker ook wat niet goed gaat.
Daarbij heb ik zeker geleerd wat vandaag niet lukt dat lukt mij misschien later wel.
Dat was en is nog steeds mijn houvast, wat nu niet lukt komt later wel en lukt het dan nog niet helaas dan!
Vooruit kijken en zoveel mogelijk proberen te genieten van het leven.

Sporten is een uitlaat klep voor mij geworden maar sporten is ook erg belangrijk om te revalideren en om ook zo gezond mogelijk te blijven.
Daardoor lijkt het alsof het beter met mij gaat en misschien zelfs beetje genezen!
Maar dat is het niet, ik kan er wel veel en veel beter mee omgaan ik weet mijn sterke maar ook mijn zwakke punten.
Wat mij niet lukt dat doe ik ook niet.
Afgelopen jaren kan ik er steeds beter mee omgaan zowel geestelijk als lichamelijk.
Ik ben geen 2.0 of zo ik ben en blijf de persoon die ik altijd was.
Sommigen hebben daar nog wel eens moeite mee en denken dat een verandering door het infarct is gekomen.
Dit heeft mij uiteindelijk wel sterker gemaakt en durf ik ook meer voor mij zelf op te komen.
Het leven eindigt echt niet als je NAH (Niet Aangeboren Hersenletsel) hebt, je moet het anders doen dan wat je gewend of misschien gehoopt had.
Zelf heb ik mijn NAH geaccepteerd ik hoop dat anderen mij accepteren.

@TheAlinker Wat houdt ons op de been is wat ons hier heeft gebracht is wat je met ons deelt over je leven met je Alinker

Wat houdt ons op de been

is wat ons hier heeft gebracht

is wat je met ons deelt

over je leven met je Alinker

Dit verhaal gaat zo'n 6 jaar terug. Ik, BE Alink, ontmoette Brigitte van der Laan eind 2014 in Nederland, de Alinkers waren niet eens te koop. Ik was naar Nederland gekomen om de Alinkers uit te proberen, te kijken hoe mensen reageerden, en uit te zoeken wie onze 'klanten' zouden zijn. Dit was iets nieuws, dus zelfs ik als uitvinder ervan, moest alles helemaal opnieuw ontdekken.

We hebben in heel Nederland campagne-evenementen gehouden en Brigitte wilde naar een van de evenementen komen, maar haar omstandigheden weerhielden haar ervan het te halen. Ze sms'te en belde me, kapot dat ze de kans gemist had en in tranen was. Het brak mijn hart, dus besloot ik een omweg te maken en haar te bezoeken direct na het evenement dat ze had gemist, zodat ze toch de Alinker kon proberen.

Dit zijn wij tijdens die eerste ontmoeting!

Brigitte vertelde me dat ze een hersenoperatie had ondergaan, waardoor ze hersenbeschadiging opliep, wat leidde tot mobiliteitsproblemen en verder resulteerde in een alleenstaande moeder met 5 jonge kinderen. Ja, je kunt hier tussen de regels door lezen.

Het systeem waarin we leven drijft mensen met een handicap in armoede en Brigitte zag die realiteit onder ogen. Ik heb in de eerste jaren van de Alinker zoveel geleerd over het 'ziekenzorg'-systeem, hoe mensen worden afgedankt, hoe de samenleving mensen met een handicap behandelt en hoe isolatie een veel groter probleem is dan de symptomen van een ziekte, operatie of ongeluk.

Maar zo hoeft het niet te zijn. Wat als we gewoon voor elkaar opdagen? De Alinker zelf is één ding, maar mijn idee groeide dat ik mijn bedrijf kon gebruiken als een manier om een ​​andere realiteit te creëren en een gemeenschap op te bouwen, misschien zelfs een beweging.

Ik besloot om een ​​crowdfundingcampagne voor Brigitte op te zetten. Dit werd de allereerste campagne die ons later inspireerde om de crowdfunding-mogelijkheid in onze website te integreren.

We ontmoetten Brigitte om een ​​video te maken, bouwden haar campagne, lanceerden deze en al snel was haar campagne voltooid. Ik was verbaasd over de vrijgevigheid van mensen en hoeveel ze graag kwamen opdagen toen we het verhaal van Brigittes deelden. Dit kan iedereen overkomen, en met het delen van Brigittes heeft ze ons in feite geholpen zich bewust te worden van wat er met je gebeurt, een innerlijk beeld van hoe mensen worden behandeld en gestigmatiseerd.

De Alinkers waren niet eens te koop, en toen hadden we alleen de Medium !! Brigitte had een Small nodig. Het is geweldig om na te denken over hoe we begonnen zijn en waar we vandaan kwamen en wat er nodig was om hier te komen.

Brigitte was geduldig en kreeg uiteindelijk haar kleine Alinker.

Het is veilig om te zeggen dat haar leven drastisch is veranderd. Getuige zijn van deze foto's en het ongelooflijke aantal kilometers dat ze al heeft afgelegd, ben ik zo dankbaar dat ik dit ding heb mogen uitvinden.

@ diederik74 en @vanderlaanbrigitte zijn blij en actief en zijn voor ons de reden om te doen wat we doen.

Veel liefs Brigitte en Diederik, je inspireert veel mensen hoe ze uit hun isolement kunnen komen en weer actief en betrokken kunnen zijn.

De pose van #superwoman en #spiderman is geweldig!