Dat was voor mijn cva niet anders dan na mijn cva, in mei 2009 ben ik getroffen door een herseninfarct in mijn kleine hersenen.
Van heel veel dat ik geleerd had vanaf mijn geboorte dat moest ik nu weer opnieuw leren.
Van de meest simpele dingen die iedereen kan tot ingewikkelde nieuwe dingen vroeg en vraagt nog steeds erg veel energie van mij.
Zowel lichamelijk als geestelijk moet ik mij enorm inspannen om iets voor elkaar te kunnen krijgen.
Door het steeds weer opnieuw te proberen ben ik steeds verder gekomen in mijn kunnen.
Nadat iets mij gelukt is om te doen of er "werkt" opeens iets weer dan moet ik dit blijven herhalen om te kunnen onthouden hoe dit moet.
Als dingen niet lukt wat voor mijn cva wel lukte dan frustreert mij dit wel enorm.
Niet alleen dat het mij niet lukt maar zeker ook omdat ik het eerst wel kon zonder er bij hoeven na te denken.
Deze strijd heb ik alle dagen de hele dag door, de ene dag wil alles perfect een andere dag wil er niets.
Vaak wordt er gezegd dat ik verandert ben qua karakter, en dat klopt ook helemaal ik ben veranderd.
Plotseling geheel onverwacht wordt je wakker in het ziekenhuis en kun je bijna niets meer.
Lichamelijk ben je nog redelijk het zelfde maar geestelijk ben je een heel ander mens geworden.
Bijna weer een baby die alles nog moet leren om groot te worden.
Dat moment waarop je erachter ben gekomen dat je opeens iets anders bent dat is zo frustrerend dat is niet te omschrijven.
Vanaf dat moment moet je je zelf weer op nieuw uitvinden, niet alleen dat je weer kunt lopen en alle andere "gewone"dingen maar ook moet jij je zelf weer uitvinden.
Diep van binnen ben je nog de oude persoon van voor je cva, maar na je cva moet je nieuwe dingen leren maar omdat je een verleden hebt gehad ga je daar toch een beetje mee verder.
Door je cva en de tijd kijk je nu anders tegen dingen en anderen aan, dat is wel bepalend voor wat voor persoon je gaat worden.
Zelf zeg ik dat je diep van binnen dezelfde persoon blijft met de zelfde karakter, je nieuwe ik komt opeens in een ander leven waar er zoveel verandert is dat je bijna alles opnieuw moet uitvinden.
Dat je dan een ander persoon wordt is dan alleen maar logisch, maar precies omschrijven of uitleggen dat kan ik niet.
Karakter eigenschappen zit zo diep in iemand en het is ook niet op een schaal van iets te kunnen verklaren.
Als is de persoon verandert naar jouw maatstaven probeer je dan eens te verplaatsen in die andere.
Stel jezelf eens voor dat opeens jouw leven totaal op zijn kop ligt, niet meer wil en kan wat je eerst zonder te hoeven kon doen.
Het moeilijkste aan dit alles dat je het niet kunt, je kun het niet meten of zien op een foto os een scan.
Je weet dat er iets anders is maar je kunt het niet uitleggen en/of verklaren aan anderen.
Zelfs als je net als mij nog wel gewoon kunt praten is het niet te doen.
Je kunt alleen maar de andere vertrouwen dat de getroffene nog steeds diep van binnen de oude persoon van voor het gebeurde is.
Maar vergeet niet dat er heel wat gebeurd is wat de getroffene niet begrijpen kan en elke dag dezelfde vraag heeft.
Ps dit is uit mijn eigen beleving.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten