De afgelopen week is totaal anders verlopen dan dat ik ooit had kunnen verwachten.
Afgelopen maandag was het erg mooi weer, mooi weer om te fietsen, toch besloten om thuis in huis te blijven sporten.
's Middags ging het niet goed met Hans mijn huisgenoot, ik vertrouwde het niet helemaal en heb daarom met spoed de huisarts gebeld.
Hans kreeg later daarbij nog een insult waardoor hij met spoed naar het ziekenhuis moest.
Na aankomst in het ziekenhuis knapte Hans erg snel op, hij begon ook weer praatjes te krijgen.
Afgelopen donderdag zou er een echo gemaakt worden en ging het onverwacht raar met Hans.
Dat heeft geleid dat hij nu op de IC ligt.
Je kunt begrijpen waarom er zoveel dingen door mijn hoofd dwalen.
Het lopen is nu voor mij een goede manier om de stress en spanning van me af te rennen.
Op de een of andere manier geeft het me ook meer energie, het lijkt erg gemakkelijk te zijn om deze afstand te lopen.
Het geeft me ook energie om hier mee om te kunnen gaan, dit alles vraagt best veel van mijn lichaam.
's avonds lig ik op tijd in bed, ik ben dan bekaf.
Ik ben niet lichamelijk moe, maar geestelijk ben ik dan doodop.
De wekker moet ik zeker zetten, anders blijf ik liggen.
Vanmiddag ga ik weer naar Hans in het ziekenhuis, hopend dat er verbeteringen zijn en hij weer snel thuis is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten