Velen hebben er me te maken gehad of maken het nog steeds mee.
Winnen of verliezen iedereen vecht tegen kanker.
Mijn ouders zijn aan kanker overleden en zij zijn niet de enigen.
Steeds meer en vaker is het oordeel kanker na aanleiding van gezondheids-problemen.
Zelf lopen lukte mij dat jaar nog niet echt, gelukkig gaat dat nu veel beter en doe ik in 2017 zeker mee.
Wat is nu 24 uur lopen in vergelijking met gevecht van velen tegen kanker!
Appeltje eitje kun het lopen best noemen.
Door te lopen laat je zien dat je mee doet tegen kanker, hoe klein of groot je inbreng ook is.
Samen lopen geeft aan dat je samen wat tegen kanker wilt doen.
Zelf heb ik nah, door te vechten dat ik meer wilde dan niets mee kunnen is lopen enorm vooruit gegaan en nu kan ik ook weer hardlopen na 5 jaar.
Op 28 november 2015 heb ik 9 km hardgelopen door het bos in Norg.
Daar deed ik net geen uur over, 24 uur hardlopen lukt mij echt niet.
Samen met een groep om de beurten hardlopen zou moeten lukken.
Bij deze ook een oproep wie wil met mij in 2017 hardlopen tijdens de Samen loop voor Hoop in Norg?
Ik gaaf toe dat ik wel eens jaloers ben op iemand die "gezond" wordt verklaard na ontdekken van kanker bij hem/haar.
Zij kunnen/mogen alles weer doen terwijl ik de rest van mijn leven beperkingen hou waardoor mijn leven blijvend verandert is.
Ik ben wel erg blij dat ik ondanks de beperkingen die ik heb mij wel voor anderen kan inzetten.
Bij gaat het niet om wat ik wel/niet kan maar wat ik wil!
Door te blijven proberen, maar soms ook door wat afstand te nemen heb ik mij de laatste jaren kunnen verbeteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten